چهارمین انجمن دیابت ایران

انواع ديابتطبقه‌بندي ديابت1- ديابت نوع 12- ديابت نوع 23- ديابت حاملگي4- ديابت همراه با بيماري‌هاي ديگر1- ديابت نوع 1يك فرد زماني مبتلا به اين نوع ديابت مي‌شود كه سلول‌هاي لوزاالمعده ديگر هيچ انسوليني ترشح نكنند. اكثر مبتلايان به ديابت نوع 1 را كودكان و نوجوانان و افراد زير 30 سال تشكيل مي‌دهند.تاكنون علت دقيق بروز اين نوع ديابت مشخص نگرديده است ولي متخصصان معتقدند كه عوامل زير مي‌تواند به بروز ديابت نوع 1 منجر شود:1- داشتن زمينه ابتلا به ديابت2- ويروس‌هايي كه مي‌توانند به پانكراس صدمه برسانند.3- وجود اختلال در سيستم دفاعي بدن كه سبب از بين رفتن سلول‌هاي توليد كننده انسولين در لوزالمعده مي‌شود.علائم ديابت نوع 1 عبارتند از:- تشنگي فراوان - خستگي - گرسنگي شديد - تكرر ادرار- كاهش وزن بدن - بي‌حوصلگياگر به ديابت نوع 1 مبتلا هستيد درمان شما عبارتند از: ((شركت مستمر در كلاس‌هاي آموزشي، تزريق انسولين، برخورداري از برنامه غذايي صحيح، فعاليت و ورزش و علاوه بر تمامي اين موارد،‌كنترل روزانه متابوليسم يعني اندازه‌گيري قند خون و قند ادرار توسط نوارهاي موجود در بازار.))2-ديابت نوع 2اين نوع ديابت، مهم‌ترين نوع و ((ديابت بزرگسالي)) معروف است. حدود 90% ديابتي‌ها دچار اين نوع ديابت هستند. در بدن اين افراد، ابتدا انسولين به اندازه كافي ترشح مي‌شود اما به عللي، مؤثر واقع نمي‌شود. اصولاً اختلال در پاسخ هورموني و مقاومت به انسولين عامل اصلي ايجاد ((هايپرگليسمي)) يا ((افزايش قند خون)) است.معمولاً افراد زير ممكن است به ديابت نوع 2 مبتلا شوند:- افراد بالاي 30 سال- افرادي كه استعداد چاقي دارند.- افرادي كه در خانواده درجه چهارمین انجمن دیابت ایران...

علائم ابتلا به دیابت:علائم بيماري:شروع ديابت نوع 1 بسيار ناگهاني و ناراحت كننده است، كه مي‌تواند علائم ذيل را به دنبال داشته باشد.1- تكرر ادرار2- - تشنگي و خشكي دهان به طور غيرطبيعي3- -خستگي مفرط يا كمبود انرژي4- - گرسنگي مداوم5- - كاهش ناگهاني وزن6- - تاري ديد7- - عفونت‌هاي مكررشروع ديابت نوع 2 تدريجي است بنابراين تشخيص بيماري كار بسيار دشواري است. به هر حال علائم ديابت نوع 1 بصورت خفيف‌تر ممكن است در مبتلايان به ديابت نوع 2 نيز وجود داشته باشد.در برخي افراد مبتلا به ديابت نوع 2 هيچ گونه علائم زودرس بيماري ديده نمي شود و ممكن است سال‌ها پس از ابتلا، تشخيص داده نشود. نيمي از اين افراد در زمان تشخيص دچار عوارض مختلف ديابت هستند.با وجود اينكه تاكنون ديابت درمان قطعي نيافته ولي راه‌هاي مؤثري براي كنترل آن وجود دارد. به كمك درمان‌هاي مناسب دارويي و آموزش‌هاي صحيح در كنار داشتن شيوة صحيح زندگي، يك فرد ديابتي مي‌تواند همانند ساير افراد جامعه به زندگي فعال خود ادامه و خطر ايجاد عوارض ديابت را كاهش دهد. + نوشته شده در جمعه نهم مهر ۱۴۰۰ ساعت 8:39 توسط چهارمین انجمن دیابت ایران...

عوارض ديابتفرد ديابتي به راحتي مي‌تواند با شركت در كلاس‌هاي آموزشي ديابت و همچنين كنترل قند خون خود به طور مداوم و نيز برخورداري از هموگلوبين HbA1c در حد طبيعي يا نزديك به طبيعي از كليه عوارض ديابت پيشگيري نمايد.1- عوارض زودرس1-1 كتواسيدوز يا كماي ديابتي: يك اختلال مربوط به سوخت و ساز است كه در اثر افزايش ميزان قند خون همراه با استون ايجاد مي‌شود كه سبب گيجي، سستي و بي‌حالي، احساس تشنگي شديد، خستگي و تنگي نفس شده و همچنين در بعضي موارد با اغماء همراه است كه در صورت عدم درمان ممكن است منجر به مرگ فرد شود.1-2 کمای هایپر اوسمولار: كه در افراد ديابتي نوع 2 در صورتيكه قند خون افزايش پيدا كند مي تواند در نهايت به كماي هايپر اوسمولار يا كماي غير اسيدوز بيانجامد.1-3 هیپو گلیسمی: اگر ميزان قند خون از 60 ميلي‌گرم درصد كمتر شود، خطر هيپوگليسمي انسان را تهديد مي‌كند، ولي اكثر متخصصان معتقدند زماني بايد از هيپوگليسمي سخن به ميان آورد كه ميزان قند خون به كمتر از 40 ميلي‌گرم درصد برسد. اگر فردي دچار هيپوگليسمي شود ولي به موقع و به طور صحيحي درمان نشود، ميزان قند خون(گلوكز) او كاهش يافته در نتيجه دچار گيجي و سرانجام بيهوشي مي‌شود و ممكن است نهايتاً به او تشنج نيز دست بدهد. از نشانه‌هاي هيپوگليسمي مي‌توان به گرسنگي فراوان، رنگ پريدگي، پوست مرطوب و سرد، طپش قلب، لرزش، بي‌قراري، سردرد، دل‌درد، اختلال بينايي، سست شدن زانوها و سرانجام كاهش قدرت تمركز اشاره كرد.1-4 هايپرگليسمي: اصولاً هنگامي قند خون افزايش مي‌يابد كه بين نياز و وجود انسولين در بدن نسبت مناسبي برقرار نباشد. مواردي كه ممكن است به هايپرگليسمي منجر شود شامل فعاليت بدني كم، فراموشي تزريق انسولين يا مصرف دارو، بيماري‌ها چهارمین انجمن دیابت ایران...